„Ritstíll“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Lína 8:
Aðrir höfundar hafa reynt að láta orðin gufa upp í huga lesandans eins og [[Willa Cather]], höfundur skáldsögunnar, ''[[Hún Antónía mín]]'', en hún sagði eitt sinn: „Ég vil ekki að nokkur maður sem lesi bækur mínar hugsi um ritstíl. Ég vil að lesandinn verði eitt með sögunni“. Hinn franski [[Voltaire]], höfundur ''[[Birtingur|Birtings]],'' hafði mjög einfalda skoðun á stíl og hvað gerði hann góðan. Hann skrifaði einu sinni: „Allur stíll sem ekki er leiðinlegur er góður stíll“.
Í bók [[Ólafur Ragnarsson|Ólafs Ragnarssonar]], ''Til fundar við skáldið'', spyr Ólafur [[Halldór Laxness]] hvort hann velti frásagnarhætti bókarinnar fyrir sér áður en hann fer að skrifa og hvort stíllinn komi af sjálfu sér. Laxness svaraði: „Það getur verið snúið að finna réttan tón í upphafi verks og þar með í hvaða stíl er best að skrifa ákveðna bók. Stundum detta menn ofan ofan á heppilegan stílsmáta bara eins og í ógáti, jafnvel afskaplega góðan, skemmtilegan, upphefjandi eða furðulegan stíl dálitla stund og getur verkað vel á lesarann. En svo er kúnstin að halda stílnum - ef hann á þá við efnið. Þetta tvennt, efni og stíll, þarf að fallast í faðma.“ <ref>Ólafur Ragnarsson; Til fundar við skáldið; Veröld, Reykjavík 2007, bls. 24</ref>
Höfundar hafa einnig velt fyrir sér markmið ritstíla og séð að ólíkur stíll hæfir ólíkum tilefnum. Rómverjinn [[Cíceró]] taldi að til væru þrjár stíltegundir til að ná fram marki höfundar. Hann nefndi stíltegundirnar og markmiðin:<ref>[http://www.fsh.is/files/1369738658%C3%8Dslensk%20m%C3%A1lsaga,%20bls.%2097-109.ppt Íslensk málsaga]</ref>
| |||