Eyjólfur Hallsson ofláti

Eyjólfur Hallsson, kallaður ofláti (d. 1212) var ábóti í Saurbæjarklaustri í Eyjafirði, annar í röðinni af þremur ábótum klaustursins, og tók við af Þorkeli Skúmssyni, sem talinn er hafa dáið 1203. Eyjólfur var þó ekki vígður ábóti fyrr en 1206.

Eyjólfur var af höfðingjaættum, sonur Halls Hrafnssonar prests á Grenjaðarstað og seinna ábóta í Munkaþverárklaustri, en hann var aftur sonur Hrafns Úlfhéðinssonar lögsögumanns. Móðir hans var Valgerður Þorsteinsdóttir, sem var af ætt Ásbirninga.

Eyjólfur varð prestur á Grenjaðarstað eins og faðir hans hafði verið og þótti einn helsti klerkur norðanlands. Þegar Guðmundur góði var kjörinn Hólabiskup 1201 vildi hann færast undan biskupskjörinu og nefndi til nokkra menn sem hann vildi afsala embættinu til. Einn þeirra var Eyjólfur, en hann afþakkaði. Eyjólfur hefur án efa verið einn ábótanna þriggja sem voru með Guðmundi fyrir Víðinesbardaga 1208; hinir hafa verið Þórarinn Sveinsson á Þingeyrum og Ormur Skeggjason á Munkaþverá. Hann lést 1212 og tók Þorsteinn Tumason við af honum.

Kona Eyjólfs var Guðrún Ólafsdóttir en Ólafur Þorsteinsson faðir hennar átti Saurbæ áður en þar var klaustur og lauk ævinni sem kanúki þar. Þau áttu tvo syni.

Heimildir

• „„Klaustur í Bæ, Hítardal, Saurbæ og á Keldum". Sunnudagsblað Tímans, 27. ágúst 1967“.
• „„Saurbæjarklaustur". Tímarit hins íslenska bókmenntafélags, 8. árgangur 1887“.