„Megas“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
m Tók aftur breytingar 78.40.254.49 (spjall), breytt til síðustu útgáfu 194.144.25.115 |
||
Lína 7:
Megas byrjaði snemma að fást við lagasmíðar og textagerð, og samdi meðal annars lagið um Gamla sorrí Grána fyrir [[ferming|fermingu]]. Áður en fyrsta [[hljómplata]] hans kom út í Noregi árið [[1972]] komu út eftir hann þrjú hefti með [[dægurlagatextar|textum]], [[nótur|nótum]] og [[teikningar|teikningum]]. Þau hétu einfaldlega ''Megas I'' ([[1968]]), ''Megas II''([[1969]]) og ''Megas III''([[1970]]). Árið [[1973]] gaf hann heftin þrjú út aftur, endurskoðuð, og bætti fjórða heftinu við, ''Megas IV''. Margt af því efni sem birtist í heftunum átti síðar eftir að rata inn á plöturnar hans.
Á áttunda áratugnum gaf Megas út sex hljómplötur. Textar hans
Megas hefur ekki takmarkað sig við [[Dægurlagatónlist|dægurlagaformið]]. Hann byrjaði snemma að skrifa smásögur, sem sumar birtust í [[Tímarit Máls og menningar|Tímariti Máls og menningar]] á sjöunda áratugnum. Árið [[1990]] kom út eftir hann og [[Þórunn Valdimarsdóttir|Þórunni Valdimarsdóttur]] ''Sól í Norðurmýri - píslarsaga úr Austurbæ'', sem byggir á æskuminningum hans. Fyrsta skáldsaga hans, ''Björn og Sveinn'' leit svo dagsins ljós árið 1994. Hann hefur einnig skrifað [[leikrit]], [[Bókmenntaþýðingar|þýtt]] og [[staðfærslur|staðfært]] og svo mætti lengi telja. Safn dægurlagatexta hans kom út árið [[1991]] í bókinni ''Textar''.
Lína 15:
Í textum sínum tekst Megas á við þær miklu þjóðfélagsbreytingar sem áttu sér stað á Íslandi allan seinni hluta tuttugustu aldarinnar. Á fyrstu árum ferilsins voru túlkanir hans á [[Saga Íslands|Íslandssögunni]] og útleggingar á boðskap kristninnar mörgum þyrnir í augum, og sum laga hans voru lítt eða ekki spiluð í [[Ríkisútvarpið|Ríkisútvarpinu]], sem þá var eina útvarpsstöðin á Íslandi. Fjandskapurinn gekk stundum nokkuð langt; til dæmis var gert neyðarlegt grín að Megasi í leikritinu 'Valmúinn springur út á nóttunni' sem þeir Jónas og Jón Múli Árnasynir sömdu og sýnt var í Iðnó 1978. Megas uppnefndi Jónas og Jón 'búbónisbræður' í þakkarskyni með vísan í eitt helsta höfundarverk þeirra. Jón Múli skrifaði nokkrar lesendagreinar í [[Þjóðviljinn (1936-1992)|Þjóðviljann]] veturinn [[1976]]-[[1977]] þar sem hann varaði við þessum manni. Á þessum tíma var það svall Megasar sem truflaði, og vissulega var það mikið. Þessar raddir þögnuðu þó smám saman eftir að Megas dró sig út af sjónarsviðinu í kringum [[1980]].
Þegar hann var svo kominn vel af stað aftur á síðari hluta níunda áratugarins, var enn og aftur farið að [[slúður|slúðra]] um hann. Nú var það ýmist í tengslum við meinta [[samkynhneigð]] hans og hneigð til barna. Í nokkrum lögum frá þessum tíma ber ástir til barna á góma, í ýmsum myndum. ''Hvassaleitisdóninn'' fjallar um flassara 'dinglandi með prjóninn' sem börnum átti að stafa ógn af. ''Litlir sætir strákar'' er einnig ögrandi smíð en þar syngur Megas um kvenkynið, lævíst og svikult, og það að litlir sætir strákar hafi löngum reynst best. Margir réðu af textanum að Megas hneigðist kynferðislega til ungra drengja. Hann ferðaðist til [[Tæland]]s um þetta leyti og mörg laga hans, sérstaklega af ''Höfuðlausnum'', bera áhrifum þaðan glöggt vitni. Þar má meðal annars finna lagið ''Drengirnir í Bangkok'', þar sem fjallað er um blíðu drengjanna þar.
Margir telja að umfjöllun Megasar um þá anga samfélagsins sem ekki mátti ræða, tabúin, hafi haft mikil áhrif í samfélagsumræðu á Íslandi. Hann ryður brautina í listrænni umfjöllun um fólk sem ber kynferðislega ást til barna og textar hans frá áttunda áratug um fyrirlitið fólk og veraldarhrakið er heillandi blanda af ísmeygilegri samlíðan og reisulegri yfirsýn. Í báðum þessum tilvikum braut Megas ísinn.
|