„Sérhljóð“: Munur á milli breytinga

'''Sérhljóð''' nefnast þau málhljóð sem eru mynduð án þess að þrengt sé verulega að loftstraumnum út um talfærin eða lokað fyrir hann (þ.e. stafir sem geta sagt nafn sitt sjálfir),<ref name="skola">[http://www.skolavefurinn.is/_opid/islenska/vanda_malid/kynning/hugtakaskyringar_malfraedi_kynning.html Hugtakaskýringar - Málfræði]</ref> og '''sérhljóðar'''<ref>[http://www.lexis.hi.is/cgi-bin/ritmal/leitord.cgi?adg=daemi&n=480405&s=500269&l=s%E9rhlj%F3%F0i Ritmálssafn Orðabókar Háskólans]</ref> eru þeir [[bókstafur|bókstafir]] sem tákna sérhljóð. Sérhljóð skiptast í [[einhljóð]] og [[tvíhljóð]] eftir því hvort hljóðgildið helst nokkurn veginn stöðugt gegnum allt málhljóðið (einhljóð) eða hvort það breytist „á miðri leið“ (tvíhljóð). Í íslensku eru talin átta einhljóð (oftast táknuð með bókstöfunum a, e, i, í, o, u, ú, ö) og auk þeirra a.m.k. fimm tvíhljóð (oftast táknuð með ei (ey), æ, au, á, ó).

 

== Tengt efni ==