„Einmánuður“: Munur á milli breytinga

'''Einmánuður''' er sjötti mánuður ársins í gamla [[Norræna tímatalið|norræna tímatalinu]] og síðasti vetrarmánuðurinn. Hann hefst á [[Þriðjudagur|þriðjudegi]] í 22. viku vetrar, eða [[20. mars|20.]] til [[26. mars]]. Elstu heimildir um einmánuð eru úr [[Bókarbót]] frá [[12. öld]] og Skáldskaparmálum [[Snorra-Edda|Snorra Eddu]] frá [[13. öld]]. Hann ásamt [[Gormánuður|gormánuði]], [[Þorri|þorra]] og [[Góa|góu]] eru einu mánaðarnöfnin í gamla norræna tímatalinu sem koma fyrir í fleiri en einni heimild. Líklega er nafnið dregið að því að hann var síðasti mánuður vetrar líkt og orðið ''eindagi'' sem þýðir ''síðasti dagur''.

Árin 1741-45 fóru til Íslands þeir Lúðvík[[Ludvig Harboe]] og [[Jón Þorkelsson Thorcillius|Jón Þorkelsson Thorcillius]] í eftirlitsferð til Íslands að undirlagi Jóns og með samþykki Danskra stjórnvalda og í framhaldi lögðu þeir til ýmsar breytingar á helgidagahaldi á landinu. Var þá heitdagur aflagðureitt af því sem aflagt var með konunglegri tilskipun 29. maí [[1744]] og norðlendingum skipað að flytja hann yfir á næst sunnudag er fólk kæmi almennt til messu. Var það með þeim rökum að ekki tíðkaðist þessi siður annarstaðar í [[Danaveldi]]. Norðlendingar rituðu konungi ítarlega greinargerð og bænarskjal árið [[1755]] um að fá að halda deginum en því var hafnað.