„Bárður Snæfellsás“: Munur á milli breytinga

Bárðar saga er fyrst og fremst [[ævintýri|ævintýrasaga]]. Ólíkt þeirri trú í öðrum [[Íslendingasaga|Íslendingasögum]] að menni deyji í fjöll þá hverfur Bárður í jökulinn í lifanda lífi, þar sem hann verður hollvættur manna sem búsettir eru kring um jökulinn. [[Jónas Hallgrímsson]] ferðaðist um Ísland sumarið [[1841]] og kom þá meðal annars á [[Snæfellsnes]]ið. Hann segir í dagbók sinni að sagnir um Bárð lifi enn meðal fólks á nesinu í breyttu og ýktu formi og þær séu yfirleitt tengdar [[örnefni|örnefnum]] kenndum við hann, svo sem [[Bárðarlaug]] og [[Bárðarkista|Bárðarkistu]], þar sem Bárður á að hafa geymt [[fjársjóður|fjársjóði]] sína. Þá segja sumir að hann enn búa í jöklinum og vernda íbúa í byggðarlaginu. Það hefur þótt gott að heita á Bárð. Meðal annars hafa [[þófari|þófarar]] heitið á hann. Sá siður er sagður til kominn af atviki sem á að hafa gerst á bænum Steini undir Jökli.Þangað kom maður sem kallaði sig Gest. Hann fékk næturgistingu gegn því að þæfa [[vaðmál]]. Þetta gerði hann á steininum sem bærinn dregur nafn sitt af. Menn gátu sér til að þarna hefði Bárður verið á ferð og hefur þófurum síðan þótt gott að heita á hann. Er þá hafður yfir formáli sem byrjar yfirleitt á þessa leið:

Mikið er til af sögum um fjársjóði Bárðar, bæði í [[Bárðarkista|Bárðarkistu]] og í helli hans. Það er sagt um Bárðarkistu að þangað hafi Bárður borið fé og sagt að enginn gæti opnað kistun og notið auðæfanna er héti eftir sér, hefði sömu trú og gengi undir meri í þrjú ár. Önnur saga segir að þeir einir geti náð auðæfunum sem fæddir eru af sjötugri meykerlingu, ekki hafa nærst á öðru en meramjólk í 12 samfelld ár og ekkert gott hafa lært. Ævintýralegar sögur eru til um helli Bárðar og miklar sagnir hafa orðið il um gull og gersemar í hellinum. í Bárðarsögu hvílir mikill leyndardómur yfir hellinum. Þangað kemst enginn nema í fylgd Bárðar.