„Wilhelm Wundt“: Munur á milli breytinga
Efni eytt Efni bætt við
Ekkert breytingarágrip |
Ekkert breytingarágrip |
||
Lína 6:
19 ára gamall ákvað Wundt að fara á [[læknisfræði]]braut því að þar var hægt að læra um mannlegt [[atferli]] og [[sál]]arlíf, nokkuð sem hann hafði mikinn áhuga á. Hann útskrifaðist síðan úr læknisfræðinámi með hæstu einkunn árið [[1856]]. Wundt fékk áhuga á [[lífeðlisfræði]], einkum lífeðlisfræði [[skynjun]]ar, þar sem hann taldi að hún gæti aukið skilning manna á sálarlífinu. Wundt varð dósent við háskólann í [[Heidelberg]]. Árið [[1858]] gerðist hann aðstoðarmaður [[Hermann von Helmholtz|Hermanns von Helmholtz]]. Þar skrifaði hann ''Framlag til kenningar um skyntúlkun'' árin 1858-[[1862|62]]. Wundt beitti sér fyrir því að viðfangsefni sálfræðinnar væru rannsökuð með [[tilraun]]aaðferð [[raunvísindi|raunvísinda]].
Margir rekja upphaf sálfræðinnar til Wilhelms Wundts þar sem hann var sá fyrsti til að stofna [[rannsóknarstofa|rannsóknarstofu]] þar sem sálfræðileg viðfangsefni voru tekin til skoðunar. Rannsóknarstofuna stofnaði hann í [[Leipzig]] í [[Þýskaland]]i árið [[1879]]. Wundt var frumkvöðull á mörgum sviðum sálfræðinnar og var meðal þeirra fyrstu til að gefa út bæði [[Kennslubók|kennslubækur]] og [[tímarit]] sem fjölluðu um sálfræði. Þessvegna hefur hann fengið viðurnefnið "faðir sálfræðinnar".
Wilhelm Wundt kom fram með formgerðarstefnuna. Hún fól í sér að viðfangsefni sálfræðinnar ætti að vera meðvituð [[hugarstarfssemi]] og það ætti að rannasaka hana með sjálfsskoðun. Atferlissinnar eru þó algjörlega á móti sjálfsskoðun meðal annars af því að menn geta ekki verið hlutlægir þegar þeir rannsaka sjálfa sig og eiga þá til að sveigja niðurstöðurnar að eigin væntingum. Sjálfsskoðun er ekki lengur notuð.
Wundt lést árið [[1920]] og hafði þá skrifað um 500 [[bók|bækur]] og greinar tengdar sálfræði og er [[formgerðarstefna]] sú stefna sem að er kennd við hann.
| |||